بررسی عمر انباری میوه ی کیوی رقم ’هایوارد‘ بر اساس آنالیز عناصر معدنی میوه ها

تغذیه نادرست درختان می تواند یکی از دلایل اصلی کاهش کیفیت و عمر پس از برداشت میوه ی کیوی باشد. در این پژوهش میوه های 70 باغ کیوی در شرق استان گیلان که مدیریت تغذیه متفاوتی داشتند در 10 هفته پس از تمام گل (مرحله میوه چه) و نیز در مرحله بلوغ تجاری (2/6 درجه بریکس) برداشت شدند. بلافاصله پس از برداشت، میزان نیتروژن، پتاسیم، فسفر، کلسیم، منیزیم و ماده خشک در میوه چه ها اندازه گیری شد. در میوه های بالغ علاوه بر عناصر معدنی، میزان سفتی بافت، ماده خشک، مواد جامد محلول (tss)، اسید قابل تیتر (ta) و نسبت مواد جامد محلول به اسید قابل تیتر (tss/ta) نیز اندازه گیری شد. جهت تعیین عمر انبارمانی، میوه های بالغ به سردخانه با دمای صفر درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 90 درصد منتقل شدند و پس از 105 روز میزان سفتی بافت، کاهش وزن، tss، ta، tss/ta، تولید اتیلن و شدت تنفس میوه ها ارزیابی شد. نتایج نشان داد که در میوه بالغ، همبستگی منفی معنی داری بین میزان ماده خشک، سفتی بافت در برداشت و در پایان انبارمانی با میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم و نسبت های نیتروژن به کلسیم (n/ca)، مجموع نیتروژن و پتاسیم به کلسیم (n+k/ca)، پتاسیم به کلسیم (k/ca) و پتاسیم و منیزیم به کلسیم (k+mg/ca) وجود دارد. بر اساس تجزیه خوشه ای، باغ های کیوی به دو گروه اصلی با اختلاف معنی دار در میزان ماده خشک، نیتروژن،n/ca ، n+k/ca، k/ca و k+mg/ca در میوه چه و میوه بالغ و هم چنین در میزان پتاسیم، فسفر، tss، ta،tss/ta و سفتی بافت در میوه بالغ در زمان برداشت و سفتی بافت میوه در پایان انبارمانی تفکیک شدند. رگرسیون گام به گام نشان داد که بین سفتی بافت میوه در پایان دوره انبارمانی با میزان سفتی بافت و ماده خشک میوه بالغ در زمان برداشت ارتباط مثبت، اما با نسبت n+k/ca، میزان فسفر و نیتروژن میوه بالغ ارتباط منفی وجود دارد. هم چنین، معادله تابع تشخیص نشان داد که به ترتیب متغیرهای سفتی بافت میوه در پایان انبارمانی، ماده خشک میوه بالغ، سفتی بافت در زمان برداشت و فسفر میوه بالغ بالاترین همبستگی را با تابع تشخیص دارند. در مجموع، نتایج نشان داد که میزان عناصر معدنی و نسبت های آنها در بافت میوه ی کیوی پس از بلوغ می تواند به عنوان عاملی موثر در ارزیابی عمر پس از برداشت میوه استفاده شود.